GVK’nin 41. maddesinde sayılan ve aşağıda açıklanan ödemeler gider olarak kabul edilmemektedir. Dolayısıyla vergi matrahı hesaplanırken kanunen kabul edilmeyen giderler olarak kazanca dahil edilmelidir.
• Girişimci (yani işletme ya da teşebbüs sahibi) ile eşinin ve çocuklarının işletmeden çektikleri paralar veya aynen aldıkları diğer değerler. Örneğin beyaz eşya ticareti yapan bir girişimcinin kullanmak üzere evine götürdüğü bir televizyonun değeri ya da işletmeden nakit olarak aldığı paralar gider olarak kabul edilmez.
• Girişimcinin kendisine, eşine, küçük çocuklarına işletmeden ödenen aylıklar, ücretler, ikramiyeler, komisyonlar ve tazminatlar. Dolayısıyla örneğin, girişimcinin, küçük çocuk kapsamında olmayan çocuğunun işletmenin muhasebe işlerinden sorumlu olması halinde ona yapılan ödemeler gider olarak indirilebilir.
• Girişimcinin işletmeye koyduğu sermaye için yürütülecek faizler.

• Girişimcinin, eşinin ve küçük çocuklarının işletmede cari hesap veya diğer şekillerdeki alacakları üzerinden yürütülecek faizler.
• Yukarıda açıklanan dört şık kapsamında yazılı olan işlemler hariç olmak üzere, girişimcinin, ilişkili kişilerle emsallere uygunluk ilkesine aykırı olarak tespit edilen bedel veya fiyatlar üzerinden mal veya hizmet alım ya da satımında bulunması halinde, emsallere uygun bedel veya fiyatlar ile teşebbüs sahibince uygulanmış bedel veya fiyat arasındaki işletme aleyhine oluşan farklar işletmeden çekilmiş sayılır. Dolayısıyla bu farklar da gider olarak düşülemez.