Anlatı yapısı sekansların içinde gerçeğe veya kurmacaya dayalı hikâyeyi geliştiren planlar, stratejiler ve gelenekler/kurallar olarak tanımlanır ve olay örgüsü ile öyküleme olmak üzere iki altbölüme ayrılır .Anlatım öğelerinin belirli bir zaman-mekan içinde geçmesi ve neden sonuç ilişkisine dayanması gibi iki temel özelliği vardır. Anlatı yapısı ayrıca “belli zaman ve mekânda geçen, neden-sonuç ilişkisine dayanan olaylar zinciri” olarak da tanımlanır. Televizyonun anlatı yapısı ile sinemanın anlatı yapısı önemli benzerlikler içerir; ancak aralarında önemli ayrımların olduğunu da bilmek gerekir. Sinemada anlatı yapısı geleneksel (klasik) ve modern (çağdaş) olmak üzere ikiye ayrılır. Geleneksel anlatı yapısının kökeni Mélies’e, hatta Aristoteles’e dek uzanır ve merkezinde bir öykü vardır. Bu öykü giriş, gelişme ve sonuç modeli üzerine temellenir. Televizyon metinleri masal, roman ve film gibi anlatısal (narrative) metinlerdir. Bununla birlikte televizyon anlatısı farklı bir anlatıdır. Televizyon ilk bakışta filme ait anlatı yapısı özelliklerini taşıyor gibi görünebilir, çünkü filmler, farklı drama türleri ve bunlara benzer metinler televizyon yayınları içerisinde sıkılıkla yer alır. Oysa anlatı yapısı kavramını televizyon için ortaya koyarken durum oldukça farklıdır. Filmlerde çatışmanın çözülmesiyle birlikte sonlanan, bütünlüklü bir anlatı yapısı varken, televizyonda bu tür bir bütünlüğe çok fazla rastlanmaz. Televizyonda filmdekine benzer bir birlik,

bütünlük bulunmaz. Televizyon programlarının anlatı yapısının kendi içinde oluşturduğu bütünlük, televizyon yayınının bütünü için aynı şekilde gerçekleşmeyebilir. Ardı ardına sıralanan çeşitli türlerdeki programlarla televizyonun anlatı yapısı önemli farklılıklar oluşturabilir. Televizyonun anlatı yapısını artarda gelen farklı türler oluşturduğu için, tür kavramı bu yapıyı oluşturan temel öğelerden biri olarak görülebilir.