Radyoyu diğer kitle iletişim araçlarından daha üstün kılan en temel özelliği, dinleyicinin hayal gücünü genişleterek yaratıcılığına seslenmesidir. Radyodan gelen ses, dinleyicinin kulağına ulaşır ulaşmaz anlatılanlar dinleyicinin belleğinde canlanır. Sunucunun söyledikleri dinleyicinin hayal gücü ile birleşerek yeni bir resme dönüşür. Radyo ve televizyonu kıyasladığımızda, televizyon kurgulanmış, başkası tarafından çekilip tasarlanmış görüntüyü izleyicisine aktarır. Oysa radyoda görüntünün sınırları dinleyiciye bırakılmıştır. Radyo yayınında aktarılanlar dinleyicilerin belleğinde canlanarak, bir zihin resmi yaratmakta; görselleşmektedir.