Haberleşme ve iletişim olgusu çok Eski Çağ’lardan günümüze kadar toplumlar ve insanlar arasında, yaşamın vazgeçilmez bir ihtiyacı olmuştur. Bu ihtiyacın neticesinde, gelişen tekniğin desteğiyle birbiri ardına yapılan buluşlar, iletişim ve haberleşme alanında önemli gelişmeleri doğurmuştur. Elektromanyetik dalgalar ile veri aktarılmasının sonucu olarak ortaya çıkan radyo, kitle iletişim tarihinin en önemli araçlarından biridir. Radyo kelimesi köken olarak Latince “Radius” (ışıma) ve Yunanca “Fone” (ses) sözcüklerinin birleşimine dayanmaktadır. Fransızca ve İngilizcede “Radiophone” (ışıma-ses) sözcüğü, radyo alıcısını işaret etmek üzere ilk defa 1917 yılında İngiltere’de kullanılmıştır. Radyonun teknik anlamdaki gelişimi Amerikalı fizikçi Savory’nin 1800’li yıllarda temelini attığı teorilerle başlamış; James Clark Maxwell ve Heinrich Rudolph Hertz’in elektromanyetik dalgalar üzerinde yaptıkları çalışmalarla hızlanmıştır. 1890’da Edouard Branly elektromanyetik dalga iletkenini geliştirmiştir. Bu iletimi daha uzağa taşıyan İtalyan Guglielmo Marconi, elektromanyetik dalgalar yoluyla insan sesinin gönderilmesi deneyini 1895 yılında İtalya’da gerçekleştirmiştir ve radyonun mucidi olarak anılan ilk kişidir. Daha sonraki yıllarda, büyük kitlelere seslenme fırsatı sunan radyo yayınlarının teknik temelleri tüm bu gelişmeler ışığında atılmıştır.