İkinci Dünya Savaşı sonrası bir dünya gücü olarak ortaya çıkan Amerika Birleşik Devletleri eskinin sömürge düzeninden farklı olarak ekonomik büyümenin ticari anlamda uluslararası serbestleşmeyle gerçekleşebileceği görüşünü benimsemiştir. Dış pazarlarda yüz milyarlarca dolarlık yatırım yapmış bulunan ABD holdinglerinin, uluslararası iş örgütlenmelerini etkili biçimde yönetebilmeleri için, sorunsuz işleyen uluslararası iletişim ağlarına ihtiyacı vardır. “Haber ve bilginin serbest dolaşımı” fikri, işte bu şartlar altında ortaya atılmıştır (Topuz,1984:4).

Savaş sırasındaki propaganda ve sansür girişimlerinden yılmış diğer ülkeler ABD’nin ileri sürdüğü bu görüşe başlangıçta sempatiyle yaklaşmışlardır. Bunun önemli sebeplerinden birisi, İkinci Dünya Savaşı sonrasında özgürlüklerini yeni kazanmış eski sömürgelerin, kendi topraklarındaki yoksulluk, eğitimsizlik ve gelişmemişlikten doğan işsizlik gibi sorunlarıyla başa çıkabilmek için, dış desteğe ihtiyaç duymalarıdır (Carlsson, 2003:6). 1974 yılına kadar ciddi bir tepkiyle karşılaşmayan bu görüş doğrultusunda azgelişmiş ülkelerin modernleşmesi yolunda gelişmişlerden azgelişmişlere bilgi ve teknoloji akışını esas alan kuramsal yaklaşımlar üretilmiştir.