İletişim aracı olan radyo, 1920’li yıllardan itibaren farklı sosyo-ekonomik yapıdaki dinleyici kitlelerine ulaşmaya başlamış ve aracın en önemli üstünlüğü ikna edici olmasından kaynaklanmıştır. Radyo, teknik özelliklerinden dolayı hızlı bir haber akışı sağlayabilme, etkili bir şekilde dinleyicilerine ulaşabilme ve başka işlerle uğraşırken de dinlenebilme özelliğine sahiptir. Televizyon ise ses, görüntü ve hareket öğelerini birleştirdiğinden, günlük yaşamda mesajları daha etkili bir biçimde geniş izleyici kitlelerine ulaştıran en önemli kitle iletişim aracıdır ve bu sebep ile bir konunun, olayın ve olgunun olduğu gibi ya da dramatize edilerek gösteriminde kullanılan en güçlü araçtır. Buna ek olarak, radyo ve televizyon zamanın farklı kullanımına olanak yaratmaktadır. Bir radyo ve televizyon programında kullanılan farklı teknik anlatım biçimleri ile zamanın kimi zaman sıkıştırılması, kimi zaman da uzatılması mümkündür. Ayrıca radyo ve televizyon programlarında süre sınırı olduğundan, programda yer alacak konuların da sınırlı ve az sayıda olması gerekir. Diğer iletişim araçlarına göre radyo ve televizyon programlarının kişi başına yapım maliyeti yüksek, ancak yayın maliyeti oldukça düşüktür.