Bu süreçte Petro, Slav olmayan önemli milletleri örneğin bir kesim Yahudi ile Alman üst sınıf toplulukları olmak üzere Letonya ve Estonyalıları da sınırlarına katmıştı. Fin, Türk ve Kuzey Kutup bölgesi halkları, Kafkasyalılar da bunlara katılırsa Rusya’nın 1725’de çok uluslu bir imparatorluk haline geldiği görülür.

Petro’nun sürekli yaptığı savaşlar ülkeyi yoksullaştırmış ve gücünü tüketmişti. Ancak gene de bu savaşlar sayesinde XVIII. Yüzyılın geri kalan bölümünde uzun süreli barış dönemlerinin sağlanması mümkün oldu. Yabancı subayların görevlendirilmesine rağmen gerçekte Petro ordunun daha etkin bir hale getirilmesine olduğu kadar Ruslaştırılmasına da katkıda bulunmuştu.