Hasta, serbest çalı-san bir hekim ile kurduğu ilişkide hekime güvenebileceğini, kendisi hakkında en iyi teşhis ve tedavi yöntemini uygulayacağını, üzerine aldığı yükümlülükleri gayet özenli bir şekilde yerine getireceğini ve kendisine ait sırları saklayabilecek düzeyde bir ilişki kurabileceğini düşünmektedir. İlişkinin temelinde de bu hususlar yatmaktadır. Bütün bu gereklilikler uygulamada hasta-hekim arasındaki ilişkinin bir “vekâlet sözleşmesi” olarak nitelendirilmesi- ne sebep olmaktadır. Gerek yargı kararlarında ve gerekse öğretide serbest çalışan bir hekim ile hasta arasında kurulan ilişkinin vekâlet sözleşmesi olduğu vurgulanmaktadır.