Defibrilatör elektirik akımı ile kontrollü olarak Kalp üzerine etki ederek elektroşok yapılmasını sağlayan bir cihazdır. Monofazik olanlar tek yönlü akım verirler. Bifazik defibrilatörler yarı yük süresinde aynı yönde, kalan sürede karşı yöne akım verirler. Bifazikler hayat kurtarmada monofaziklerden daha üstün işlev görürler. Hayatı tehdit eden kardiyak ritim bozukluğu, nabızsız ventriküler taşikardi ve ventriküler fibrilasyon tedavisi ile çalışması yeni durmuş kalbin tekrar çalışması için kullanılır. Elektrik enerjisi şok hâlinde verildiği takdirde kalp dışarıdan uyarılmış olur ve kasılır. Bu şekilde uyarılmış kalp durmuşsa yeniden çalışmaya başlar. Multifokal atrial taşikardi, Digital toxitesi ve katekolamin tetiklediği aritmilerde, Defibrilatör defibrilasyon ve kardiyoversiyon yapmak için kullanılır. Elektriksel defibrilasyon belirli düzeyde ventriküler uyarıyı sağlar. Şok sayesinde fibrilasyon hâlindeki ventriküller normale döner. Defibrilatörün gücü monofazik olarak Low-10-20-30-50-100-200-300-360 joule bifazik olarak 0-200 joule arasında ayarlanabilir. Bifazik defibrilatörlerde şoklamaya 120 Joule ile başlanır, sonuç alınamaz ise 200, bir sonraki aşamada ise 270 Joule verilir. Cihazdan cihaza farklılık göstermek ile beraber monofazik cihazlarda 360 Joule baz alınırken bifazik cihazlarda verilmesi gereken Joule genellikle 120-200 Joule civarındadır. Kalp fonksiyonları durduktan sonra ne kadar çabuk defibrilasyon ve kardiyopulmoner resüsitasyon (CPR) işlemleri yapılırsa hayata döndürme oranı o kadar yüksektir. Kaşıkların yerleştirilmesinde anterolateral ve anteroposterior yaklaşımları seçilebilir. Anterolateral yaklaşımda kaşıkların biri (apex) sol 4.-5. interkostal aralığa midaxiller hatta, diğeri (sternum) sağ sternum kenarında 2.-3. interkostal aralığa yerleştirlir. Anteroposterior yaklaşımda ise kaşıklardandan biri sağda sternum üstüne, diğeri sol skapula ve vertabra arasına yerleştirilir. Yüksek enerjili şoklar miyokardiyal nekroza sebep olabilir.