Geleneksel fotoğrafçılık zamanlarında en sıkıntı çekilen konulardan bir tanesi, özellikle saydam malzeme söz konusu olduğunda, elde tek kopya olarak bulunan diyapozitifin taramaya veya fotoğrafı kullanıma sokacak bir yayınevine gönderilmesi sırasında yaşanan endişe idi. Burada tehlike, orjinal fotoğrafın kaybolma riski, kaybolmasa bile tarama işlemini gerçekleştiren özensiz bir teknisyenin diyapozitif üzerinde leke, çizik, yırtık, jel izi bırakması olasılığıdır. İçeriği itibariyle çok değer taşı- yan ve belki bir daha çekilme imkanı bulunmayan diyapozitişerin kopyalanması, diğer bir teknik terimle duplikatının (duplicate) yapılması ve daha sonra bu kopyanın yollanması tercih edilen bir uygulama idi. Bu kopyalama işlemi servis bürola- rında daha pahalı ve kaliteli aygıtlarla yapılabiliyorken, 35mm gövdelere takılabilen daha uygun fiyatlı aparatlarla da görece kaliteli duplikasyonlar yapmak olası idi. Diyapozitif kopyalama araçları bu nedenlerle kullanılmakta ancak diyapozitife farklı etkiler eklemek için kullanılmamaktadır.