Geleneksel fotoğrafçılık zamanlarında en sıkıntı çekilen konulardan bir tanesi, özellikle saydam malzeme söz konusu olduğunda, elde tek kopya olarak bulunan diyapozitifin taramaya veya fotoğrafı kullanıma sokacak bir yayınevine gönderilmesi sırasında yaşanan endişe idi. Burada tehlike, orijinal fotoğrafın kaybolma riski, kaybolmasa bile tarama işlemini gerçekleştiren özensiz bir teknisyenin diyapozitif üzerinde leke, çizik, yırtık, jel izi bırakması olasılığıdır. İçeriği itibariyle çok değer taşıyan ve belki bir daha çekilme imkânı bulunmayan diyapozitiflerin kopyalanması, diğer bir teknik terimle duplikatının (duplicate) yapılması ve daha sonra bu kopyanın yollanması tercih edilen bir uygulama idi.