2000’lerin sonuna kadar film sektöründe video her zaman aşağı görülen bir formattı. Video kameralar sadece TV haberleri, spor, eğlence programları gibi yayıncılık (broadcast) üretimi için ve bazen de belgeseller için uygun görülürlerdi. Kamera ve format seçimi bir prodüksiyonun sınıfını doğrudan belirlerdi. Birtakım özel durumlar dışında (Örneğin Blairwitch Project adlı Amerikan korku filminin büyük kısmı DV kamerayla çekilmişti fakat bu filmin içeriği nedeniyle bilinçli yapılmış  bir tercihti.) video pek beğenilen bir format değildi. Bu ayrım o kadar açıkça ortadaydı ki film festivalleri video ile çekilmiş prodüksiyonları kabul etmek istemez veya ayrı bir bölümde ele alırlardı (Oysa sadece çekim formatı nedeniyle bir filmi baştan yok saymak yanlış bir tavırdır.). Genelde yüksek bütçeli projeler 35 mm veya 16 mm film üzerine çekilirdi (Bu durum kısmen hâlâ sürüyor ama hızla sayısal kameralara doğru bir kayma başladı.)