Kentleşme kavramı ile farklı anlamları olan kentlileşme ve şehircilik kavramlarını birbirine karıştırmamak gerekir. Bu kavramları şöyle tanımlayabiliriz. Kentlileşme, her şeyden önce bir toplumsal değişme süreci, bir uyum ilişkisi olmakla birlikte, aynı zamanda bir fiziksel yerleşme sürecidir. Daha yerinde bir deyişle kentlileşmenin toplumsal içeriği en somut karşılığını yerleşme sürecinde bulmuştur. Kentlileşme, aşamasında beliren farklı yerleşme evreleri, aynı zamanda kentle bütünleşme sürecinde çeşitli gelişme aşamalarını simgelemektedir. Kısaca kentlileşme; kente göçle birlikte başlayan nüfus dinamiğinin kentin belirli bir kesiminde kararlılık kazanmasına kadar süregelen aşamadır(Keleş, 2000, s.19).

Şehircilik ise en kısa ve öz tanımı ile; insanların refahı ve mutluluğu için çalışan, ülke ve bölge planlaması ile ilgili olarak fiziksel, ekonomik, sosyal, teknik, tarihsel, mali, hukuki ve estetik koşullar arasında en uygun düzeni arayan bir uğraş alanı, bir bilim (kentbilim) dalıdır( Sencer, 1979, s.2; Özdeş, 1972, s.10)

Keleş’in tanımlamasına göre kent; sürekli toplumsal gelişme içinde bulunan ve toplumun, yerleşme, barınma, gidiş-geliş, çalışma, dinlenme, eğlenme gibi gereksinimlerinin karşılandığı, pek az kimsenin tarımsal uğraşılarda bulunduğu, köylere bakarak nüfus yönünden daha yoğun olan ve küçük komşuluk birimlerinden oluşan yerleşim birimleridir(Keleş, 1998, s.75)

I,II,III maddeler Kentlileşmeyi açıklayan ifadelerdir. Doğru cevap A’dır.