1927 yılı için şunlar görülmektedir:

• 1927’de, şehirsel yerleşmelerin % 93’ü kasabalardan meydana gelmekte, bunlar, ülke yerleşme sistemi ve genel şehirleşme olgusu içinde önemli yer işgal etmektedir.
• 1927’de sayıları çok az olan Türkiye şehirleri, genelde orta büyüklüktedir. Şehirlerden sadece iki tanesi büyüklük olarak 100.000 nüfusu aşmış durumdadır.
• Türkiye bu tarihlerde, büyük şehir ve şehirsel hiyerarşi oluşturma sürecinin henüz başlangıç evresini yaşamaktadır.
• Cumhuriyetin ilk yıllarında, ülke nüfusunun ancak ¼’ü kasaba ve şehirlerde toplanmış, ¾’ü kırsal yerleşmelerde yaşamaktadır.
• Kasaba ve şehirler neredeyse aynı oranda şehirsel nüfusun toplandığı yerlerdir.
• Ülke genelinde kasabalaşma ve şehirleşme düzeyleri oldukça düşüktür.
• 1927 yılında Türkiye’nin bölgelere göre kasabalaşma oranları birbirine yakın, şehirleşme oranları ise, çok farklıdır.
• Genel şehirleşme düzeyi en düşük bölge, Karadeniz’dir. Doğu Anadolu ve Orta Anadolu bölgeleri de ülke ortalamasının altında oranları sahip diğer alanlardır. Marmara Bölgesi, Cumhuriyetin kuruluş yıllarında dahi % 50’ye yaklaşan genel şehirleşme düzeyi sergilemektedir.