Foucault’nun mikro iktidar düşüncesi, iktidar ilişkisini, devletin toplumu yönlendirmesi biçiminde kendini gösteren tek yönlü bir ilişki olarak görmemesi bakımından da makro iktidar düşüncesinden farklılaşır. Foucault’ya göre, iktidar ilişkisi, bir tarafın (kişi, grup veya kurum) diğer tarafın (kişi, grup veya kurum) eylemleri üzerinde eylemde bulunduğu bir ilişki biçimidir. Bu tanım, iktidar ilişkisinde yönlendirme eylemine maruz kalan tarafın pasif bir konumda olmayıp çeşitli eylemlerde bulunabilmek anlamında özgür olduğunu varsayar. Foucault’nun, iktidarın olduğu her yerde bir direniş imkânının da olduğu yönündeki kabulü, bu varsayımın bir sonucudur. İktidar ilişkisini Foucaultcu anlamıyla düşündüğümüzde, bu ilişki bağlamında dikkate alınması gereken eylemler kümesinin, hem eylemleri yönlendirmeye yönelik eylemleri hem de söz konusu yönlendirmeye karşı direnişte ifadesini bulan eylemleri kapsayacağı açıktır. Söz konusu tanım, Foucault’nun mikro iktidar düşüncesini makro iktidar düşüncesinden farklılaştıran diğer bir hususa da ışık tutar. Foucault, iktidarı yalnızca yasaklama ya da sınırlandırma işlevine bağlı olarak düşünmez. Foucault’ya göre iktidar, davranışları yönlendirmeyi, davranışların muhtemel sonuçlarını bir düzene koymayı, yani başkalarının mümkün eylemler alanını yapılandırmayı amaçladığı için, iktidarın ilk, asıl ve sürekli işlevi üretimdir.