İmparatorun veya kralın iktidarı Tanrı tarafından gelmesindeki araç halktır.

Papa ruhani konularda kraldan, kral ise dünyevi konularda papadan üstündür.

“İnsanlığın iki babası vardır”, bunlar imparator ve papadır. İktidarlarını Tanrı’dan alan imparator dünyevi alanda, papa ise ruhani alanda egemen olmaktadır.

Her iki iktidar kendi alanında diğerinin üstü durumundadır. Fakat monarkın günah işlemesiyle papa dünyevi alanı girebildiği gibi, papanın dinsel kararlarıyla devlete zarar verirse monark da dinsel alana müdahale edebilir.

Papanın iktidarlığını ruhani alanla sınırlar ve Kilise’yi bütün Hristiyanların toplamı olarak kabul eder.