Aydınlanmacılar, kendilerini gerçeğe sahip kişiler olarak görürler.

İktidarda aklı ya da felsefeyi hakim kılma savunan filozoflar, toplumun kaderinin aydın danışmanlarca çevrili tek bir “filozof kralın” ya da “aydın despotun” ellerinde olmasını sakıncalı görürler.

Aydınlanmacılar toplumsal-siyasal sorunlara reformlar yoluyla hemen çözüm bulma arzusundadırlar.

Filozoflar, aydınlanmış ya da aydınlanmaya yatkın olarak kabul ettikleri Avrupa’daki bazı monarklarla yakın kişisel ilişkiler kurarlar.

Aydınlanmacılar gerçeği topluma dayatmak için de prensleri, kralları eğitip aydınlatmayı görevleri olarak kabul ederler.