Başlangıçta Türklerin karşı koyması karşısında Anadolu’dan geçemeyen Haçlı orduları, 1099’da Kudüs’ü ele geçirmeyi başardılar. 1187’de Selahaddin Eyyubi önderliğindeki İslam ordusu Kudüs’ü Haçlılardan geri almayı başardı. Kudüs’ü tekrar ele geçirmek için yapılan Haçlı seferleri başarısızlıkla sonuçlandı. 1204’te düzenlenen IV. Haçlı Seferi sırasında İstanbul’u ele geçiren Latinler, Filistin’e gitmek yerine, Doğu Roma’nın başkentini yağmalamayı tercih ettiler. Bu olay Katolikler ve Ortodokslar arasında yüzyıllarca devam edecek bir güven bunalımının da başlangıç noktasını oluşturdu. Ardından yapılan seferlerde de Kudüs’ü ele geçiremeyen Haçlılara ait son askeri kalıntıların 1291’de Müslümanlar tarafından yok edilmesiyle, Haçlı seferleri de son bulmuş oldu. Haçlı seferleri, bir yandan papaların Avrupa hükümdarları üzerindeki siyasi gücünün artmasına yol açarken, diğer yandan da seferleri kendi çıkarlarına uygun görmeyen bazı hükümdarların papalarla çatışmaya girmelerine yol açtı. Haçlı seferleri sırasında Doğu Roma ve İslam uygarlıklarıyla tanışan Batı Avrupa’ya maddi zenginliklerin yanı sıra, bu bölgelerin kültürel ve bilimsel düzeyinin aktarılması da söz konusu oldu. Bu sebeple, Rönesans’ın başlangıcında Haçlı seferleriyle Doğu’dan aktarılan değerlerin yadsınamaz biçimde etkili olduğu değerlendirmesi yapılabilir. Son olarak Haçlı seferleri sırasında şövalyelik bir meslek hâline geldi. Batı Avrupa’da feodal lordlar istihdam ettikleri şövalyeler yoluyla topraklarının ve kendilerinin güvenliklerini sağlamaya çalıştılar. Bununla birlikte, Haçlı Seferleri sırasında ekonomik güçlerini artıran, şövalyelerden oluşan bazı Hıristiyan tarikatları, seferler sona erdikten sonra Batı Avrupa hükümdarları hatta Kilise’yle siyasi mücadeleye giriştiler.