Bir yandan feodalizmin getirdiği, kralın karar alırken soylulara danışacağı ilkesi, diğer yandan kentlerin gelişmesiyle birlikte yönetimde söz sahibi olmak isteyen yeni kesimlerin ortaya çıkması Yüksek Orta Çağlar’da, Avrupa’nın her yerinde parlamentoların yayılmasına yol açtı. “Konuşulan yer” anlamındaki parlamento, krallıkların yönetimine ilişkin konuların ele alındığı yer işlevi görmeye başladı. Parlamento’da ayrı kamaralarda temsil edilen, din adamları (ruhban), toprak sahipleri (aristokrasi) ve ticaretle uğraşan kent-soylular (burjuvazi) giderek artan bir şekilde yönetimde söz sahibi olmaya başladılar. Bu üç sınıfın siyasal gücü, içinde bulunulan ülkeye ve yaşanılan döneme göre farklılık gösterecektir. Özellikle İngiltere ve Fransa’da parlamentoların krallar karşısındaki serüveni ilerki dönemde birbirinden derin biçimde ayrışacaktır.