1848’in yarattığı yeni çerçevede, dünyaya bakışın da değiştiği görülmektedir. XIX. yüzyılın ilk çeyreğine damgasını vuran İdealizm (Romantizm), yerini Realizm’e bırakıyordu. Bir idealin (ülkünün), ancak onu gerçekleştirecek güce (araca) sahip bulunuyorsa anlamı olabileceğini yakın geçmişin gelişmeleri ortaya koymuştu. Böylece “güç” üzerinde durulmaya başlanıyordu. Gittikçe güçlenen “Realizm”e göre iyi bir fikir ancak başarı kazanabilecek olandı. İşte bu çerçeve içinde, 1848 sonrasında genellikle her yerde koyu bir mantık yapısının öne geçmeğe başladığı görülüyordu. Bilime -özellikle fen dallarına- olan güven de artmaktaydı. Bu yolla yalnız tabiatın değil, doğrudan doğruya insanın ve toplumun da daha iyi anlaşılabileceğine inanılıyordu. Dinde şüpheciliğin (“septisizm”), felsefede ise Pozitivizm’in güçlendiği görülmekteydi.