Almanya’nın dış politikası, Bismarck’la uyum içerisinde olan I. Wilhelm’in 1888’de ölüp, II.Wilhelm’in imparator olmasıyla değişti. İç ve dış politikada yetkileri elinde toplayan Yeni İmparator, Almanya’nın yeterince güçlendiğini düşünerek ülkesinin bir dünya politikası (Weltpolitik) izleyerek ekonomik ve politik yayılmacılığını savundu. Almanya’nın, Avusturya-Macaristan İmparatorluğu ve İngiltere’yle ittifak yapmasını ve Alman kapitalistleri için uçsuz bucaksız bir imkânlar ülkesi olan Osmanlı İmparatorluğu’yla da ilişkiler kurulmasından yanaydı.