Adalet sistemi; içinde hukuk, adalet, eşitlik gibi sistemleri barındıran bir bütün olarak ele alınmaktadır. Bu noktada adalet toplumların güvencesi olarak karşımıza çıkan önemli bir kavramdır. Her toplum, içinde yaşayan üyeleri için bir tanımlama yapar ve çeşitli kurallar oluşturur. Bu kurallara toplumsal normlar denir. Ceza adaleti sistemi de yüzyıllar boyu geliştirilen normların sonucunda oluşmuş, toplumun kabul ettiği ve etmediği davranışlar belirlenmiş ve toplumlar için kabul edilmeyen davranışlar cezalandırılmıştır. Suç ve ceza kavramının temel alındığı yöntem de klasik ceza sistemi olarak tanımlanmıştır. Klasik cezalandırma sistemine göre; ceza, suçun toplumda yarattığı düzensizlikle orantılı ve şahsi olmalıdır. Ceza korkutucudur ve toplumda suç işleme eğiliminde olan kişileri caydırma özelliği taşımalıdır. Ceza adaleti sisteminde değişim ve dönüşüm yaşanmıştır. Bu dönüşüm pozitivist bir bakış açısını sağlamıştır. Pozitivist yaklaşım, suç davranışının kaynağının dış kaynaklardan etkilendiğini kabul eder ve bu nedenle suçu önlemek için suçluların tedavi edilmesi gerektiğini söyler. Klasik ekolün aksine, pozitivistler suçlu davranışın biyolojik, psikolojik ve sosyal faktörlerin bir sonucu olarak ortaya çıktığını savunurlar.