Köle ticaretine ilk başlayan ülke Portekiz, peşinden İspanya, Hollanda, İngiltere ve nihayet Fransa’dır. 1789’da kaldırılan köle ticaretini 1802’de Napolyon yeniden başlattı. Ama onun döneminin sonunda Fransız sömürgeciliği bütün gücünü kaybetmişti. Savaşlar, iç isyanlar, siyah köle ticaretinin yasaklanması Fransa’yı iktisadî yönden zayıflattı. İngiltere, 1807’de köleliği yasakladıysa da Fransa 1831’e kadar devam ettirdi ve ilk defa 1848’de bütün Fransız sömürgelerinde tamamen yasaklandı. Fransızlar işgal ettikleri bölgelere çok sayıda vatandaşını göç ettirmeyi ihmal etmedi. 1950’li yıllarda 8.700 bin nüfuslu Cezayir’de 1.100 bin (%12) Fransız vatandaşı yaşamakta olup bunların çoğu yaklaşık bir asır önce bu sömürgeye gelip yerleşen Fransız ailelerin soyundan gelenlerdi. 2.700 bin nüfuslu Tunus’ta 270 bin (%10) ve 7.500 bin nüfuslu Fas’ta 360 bin (%5) Avrupalı yaşamakta olup bunların çoğunluğu yine Fransız idi. Portekizliler genelde köle ticareti ve sömürgelerindeki kaynakları tüketirken bunu sanayileşmeye çevirememiş ama Fransa ve İngiltere XIX. yüzyıl boyunca sömürgecilikten elde ettiği kaynakları sanayileşmeleri için kullanarak büyük gelişmeler elde etmişlerdi. Başbakan Jules Ferry aslında Auguste Comte’un talebesi olarak sömürgeciliğe karşı olmasına rağmen devrin iş adamları ve genç patronlarının nüfuzu altında iktisadî sömürgeciliğe yeşil ışık yakmakla kalmadı aynı zamanda bunun yaygınlaşması için çaba gösterdi. Fransa’da sağ ve sol kesimler her zaman sömürgecilikten yana tavır takındı. Sadece sol görüşlüler, köle ticaretinin bu faaliyetin dışında tutulmasında ısrarlıydı.

Doğru cevap B'dir.