Üçüncü dünya ülkesi olarak nitelendirilen devletler, bağımsızlıklarını alırken sömürge devletlerine ekonomik birtakım ayrıcalıklar da vermek zorunda kalmışlardı. XX. yüzyıldan itibaren “yeni sömürgecilik” bu devletlerin ekonomik ve sosyal kalkınma için zengin devletlerin yatırım ve mali desteklerine ihtiyaç duyması ile başlayan bir süreçti.