Ataerkil toplumsal cinsiyet rejimlerinin ana unsuru kadınların baskı altına alınmasıdır. Ataerkilliğin bir başka temel unsuru ise kadınların kendilerine dair tanım ve söylem geliştirmesinin engellenmesidir. Öteleme, ezme ve susturma ancak sistematik yok sayma ve görmezden gelme ile mümkündür. Atasü- Topçuoğlu’na (2011) göre bir toplumsal yapı olan ataerkillik iki şekilde var olur: Birincisi, objektif var oluş, ikincisi ideolojik var oluş. Objektif var oluş şudur: “Kadınlar ve erkekler içinde bulunduğumuz toplumda objektif olarak eşitsiz koşullarda doğarlar. Örneğin, kız çocukları okutulmaz erkek çocukları okutulur. Mülkiyet erkeklerin üstünedir. Dolayısıyla ataerkillik objektif olarak vardır. Ataerkiliğin ideolojik var oluşu toplumsal cinsiyet sınıflandırmasının içselleştirilmesi ile yakından ilişkilidir. Toplumların dişilliğe ve erilliğe ait bir takım yerleşmiş algıları, kalıplaşmış yargıları vardır ve bunları bizler sorgulamadan içselleştiririz. Bu kalıplar geçmişten gelirler; hiç farkında olmadan uygularız onları ve böylece bizim içimizden hayatımızdan geçerek geleceğe doğru uzanırlar. Nitekim cinsler-arası eşitsizlik, kadınlık, erkeklik ve bunlara dair algılar geçmişten gelir, bugün yaşanır ve böylece geleceğe aktarılır” (Atasü- Topcuoglu, 2011: 72, 73). Ataerkillik  öylece hem objektif olarak var olan hem de ideolojik olarak var olan bir toplumsal yapı olarak karşımıza çıkar.