Sosyal sigortaların başlıca beş ilkenin karışımından oluştuğunu söyleyebiliriz. Bu ilkeler şöyle sıralanabilir. 1) Finansmana dışardan katkı ilkesi: Bu ilke uyarınca işverenler ve gereğinde devlet sosyal sigortaların finansmanına katkıda bulunmaktadır. 2) Sigortalılar arası yeniden gelir dağılımı ya da sosyal denge ilkesi: Bu ilke gereğince, yüksek gelirli sigortalılardan diğer sigortalılara oranla ve bunlar yararına daha yüksek prim alınmaktadır. Uygulamada bu ilke sigortalılardan, özel kişisel rizikolarına
bakılmaksızın, gelirleri üzerinden prim alınması, sağlanan sosyal gelirlerde ise ödenen primlerin her zaman gözönünde bulundurulmaması yoluyla gerçekleştirilmektedir. 3) Kendi kendine yardım ilkesi: Bir sigortalı topluluğu çerçevesinde düşünülmüş olan bu ilkeye göre, her sigortalının kendi primini ödemesi
gerekir. Bu ilkenin uygulamadaki izlerini işçi (sigortalı) primlerinde görüyoruz. Sosyal sigortalarda sigortalıların, sosyal risklere karşı güvenliklerini sağlamak için, işveren primleri ve devlet katkıları yanında, özel sigortalarda olduğu gibi bizzat ödeme zorunda olmalarının, bunların sorumluluk duygusunu yitirmemeleri açısından önemli olduğu ileri sürülmektedir. 4) Sigortacılık ilkesi: Bu ilkeye göre sigorta tekniğinden yararlanılarak sigortalılar arasında riziko eşitlenmesi sağlanmaktadır. 5) Zorunluluk ilkesi: Bu ilkeye göre sosyal sigortalıya katılış zorunludur.