• Yerel yönetim birimlerinin mali açıdan kaynak yetersizlikleri,
• Sosyal hizmet uygulamalarına yönelik veri yetersizliği,
• Yerel yönetim birimleri arasındaki koordinasyonsuzluk,
• Yerel yönetimlerin teşkilatlanma ve personel istihdamında norm kadro ilke ve
  standartlarına uyulmaması,
• Yerel yönetim birimlerinde sosyal hizmet ve yardımlara ilişkin birbirinden farklı birimlerin bulunması, herhangi bir birimin bulunmaması veya kurulan birimlerin isim ve görev alanlarının yerel yönetim birimlerine göre farklılık göstermesi,
• Yerel yönetimler alanında özellikle belediyeler ile valilik (kaymakamlık) arasındaki ilişkiler ve sosyal yardım ve hizmetler alanına giren konularda görev dağılımı ve bölüşümünün iyi tanımlanmaması,
• Sosyal hizmet alanı ile ilgili olarak merkezî yönetim tarafından yürütülen hizmetlerle birlikte çok başlı bir tablonun varlığı,
• Merkezî ve yerel sosyal politikaların çerçevesinin belirlenmemesi,
• Yerel yönetim birimlerinde yeteri kadar sosyal hizmet alanında uzmanlaşmış personel bulunmaması,
• Sosyal hizmetlere yönelik standartların (yardım tutarı, aranacak şartlar v.s.) belirlenememiş olması,
• Yerel yönetim kuruluşlarında sosyal hizmetler ve yardımlar konusunda uygulama birliği bulunmaması,
• Yerel yönetimlerin sosyal yardımlarla ilgili bilgi verme sorumluluğunun bulunmaması,
• Yerel yönetimlerin sosyal yardım ve hizmetlere ilişkin görevlerinin yapılmaması durumunda herhangi bir müeyyidenin bulunmayışı,
• Yerel yönetimler tarafından hangi harcamaların sosyal harcama olarak nitelendirildiğinin belirlenmemesi ve sosyal harcama bütçelerinin oluşturulmaması,
• Yerel yönetimlerin sosyal harcamalarının izlenmesinde bütçe sisteminde kullanılan sınırlandırmalardan kaynaklanan sorunların varlığı,
• Yerel yönetimlerin sosyal harcamalarına ilişkin stratejik planları, faaliyet raporları, bütçe göstergeleri ve özellikle kesin hesap cetvellerine erişimdeki güçlükler

Bununla birlikte Türkiye’deki yerel yönetimlerin en önemli eksikliklerinden biri araştırma faaliyetlerinin eksikliğidir.