Klasik yönetim kuramcıları, en yüksek verimliliği sağlayacak bir örgüt yapısını bulmaya ağırlık vermişlerdir. Bu bağlamda, örgütün toplumsal ya da beşeri yönünü dikkate almayarak, “emredici liderlik”, “otoriter denetim ve gözetim” ve “kuramsal yapı” niteliklerine sahip biçimsel örgüte vurgu yaptıkları söylenebilir. Bu özellikleri nedeniyle klasik kuram dar, sınırlı, mekanik ve bürokratik olmakla eleştirilmiştir.