Toplumsal sorunlara sürekli bir çatışmadeğişme diyalektiğinde reformist yanıtlar bulur. Bu dinamik, geliştirilen teorik yaklaşım ile toplumsal gerçek arasındaki bilgisel köprüye bir işlev yükler. Her defasında “iktidar ve toplumsal eşitsizlik” arasında bir arabuluculuk sorumluluğu taşır. Sosyal çalışma sosyal politika arayışını iktidar çerçevesine uygun bir bilgi pratiğinde yerine getirir. O bu özelliğiyle aslında sistemin sürdürülebilirliği için sosyal araçlar içinde en önemlisidir.