Yanıt Açıklaması: Toplum kalkınmasının önemli bir yönü toplumsal tümleşmeyi sağlamak üzere ana toplumla küçük topluluklar arasında gerekli ilişkiyi kurmaktır. Ufak ufak yerel toplulukların çabalarını ulusal amaçlara yöneltmek, kalkınmaya katkıda bulunmalarını, kalkınmanın sonuçlarından bunların da yararlanmalarını sağlamak amacı ağır basmaktadır (Geray, 1991, 101-104). Kendine yardım ve destekli imece, duyulan ihtiyaçlardan hareket ve gönüllülük, topluluğun bir bütün olarak ele alınması toplum kalkınmasının dayandığı ana öğelerdir (Geray, 1974, 311). Görülüyor ki, Üçüncü Dünya ülkelerinde olduğu gibi Türkiye’de girişilen çalışmalarda da ‘toplum kalkınması’nın başarı şansının sosyal adalete uygun köklü reformlara sıkıca bağlı olduğu ortaya çıkmıştır (Tütengil, 1977, 90). Ne yazık ki, ne toprak reformu gerçekleştirilmiştir, ne de kırsal gerileyişin önüne geçilmiştir. Kırsal yapının yetersizlikleri göçle birlikte çarpık kentleşmeye neden olmuştur. Kentleş(eme)me birçok toplumsal sorunun nedeni olmuştur. Gecekondulaşma, işsizlik, yoksulluk, sokak çocukları, çalışan çocuklar sorunu vb bir dizi toplumsal olgu, sosyal hizmet modellerinin oluşmasına kaynaklık etmiştir. Sonuç olarak toplum kalkınması geri kalmış yerel ve genel anlamdaki toplumların hızla gelişmişlik düzeyine ulaşabilmeleri amacıyla, insansal, doğal ve özdeksel kaynaklarının devletin katkısı ve desteğiyle bir araya getirilenerek örgütlendirilmesi ve işletilmesi yoludur. Toplum kalkınması proğramlarında sosyal çalışma mesleği toplumla çalışma yöntemini kullanarak etkin rol alır (Tomanbay, 1999, 265).