Ülkemiz açısından da çocuk istismarı ve ihmali bir suçtur. Sosyal mevzuat bu suçun bildirilmesini hem etik hem de yasal bir zorunluluk olarak kabul etmektedir. Bu durum, şüphe noktasında adli bildirim zorunluluğu (yasal yükümlülük) olan bir konudur. Ne var ki, mesleki bilimsel kimliğin yeterince içselleştirilememesi, sosyal hizmet kuruluşlarının bu anlamda yaygın olmaması, çocuk koruma birimlerinin azlığı ya da güven vermemesi, sağlık
kuruluşlarında çocuk koruma komitelerinin kurulmasındaki noksanlıklar, toplumsal duyarlılıkta istenilen yerde olunmaması olgunun yönelimini değerlendirmeyi ve çözümlenmesini etkilemektedir