Sosyal güvenlik, mesleki, fizyolojik veya sosyo-ekonomik bir riskle karşılaşan ve geliri veya kazancı geçici veya sürekli olarak kesilen ve/veya gider artışı ile karşılaşanların geçinme ve yaşama ihtiyaçlarını karşılayan bir sistemdir (Tuncay ve Ekmekçi, 2008: 1). Önce İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi, sonra da ILO’nun 102 sayılı sözleşmesinde bu sosyal riskler; hastalık, iş kazaları ve meslek hastalıkları, analık, malullük, yaşlılık, ölüm, işsizlik ve aile gelirinin yetersizliği olarak sıralanmıştır. Dar anlamda sosyal güvenlik, sayılan bu riskler dolayısıyla çalışan kişinin gelirinde meydana gelen kesilmeyi veya azalmayı telafi edecek gelir garantisinin sağlanması ile tedavi hizmetlerinin temini anlamına gelmektedir (Alper, 2011: 162; Arıcı, 1999: 3).