Dünyada yaşlılara yönelik sosyal politikalar ülkelerin ekonomik ve sosyo-kültürel yapılarına göre farklılık göstermektedir. Gelişmiş ülkelerde bu politikaların kapsamı yaşlıların sağlık, ekonomik, sosyo-kültürel ve psikolojik sorunlarının önemli bir bölümünü içerecek şekilde oldukça geniştir. Buna karşılık bu sorunun gelişmiş ülkeler kadar geniş boyutlara ulaşmadığı gelişmekte olan ülkelerde; yaşlılarla ilgili politikaların henüz yeterli düzeyde olmadığı görülmektedir.

Günümüzde gelişmiş ülkelerde yaşlılarla ilgili sosyal politikalar yaşam kalitesini ve genel sağlığı artırmaya odaklanmıştır. Üretken, başarılı ve bağımsız bir yaşlanma ana hedeftir. Başarılı yaşlanma ise sağlık yanında, psikolojik ve sosyal yönden de tam bir iyilik halinin varlığını ifade etmektedir. Hayatta kalma süresinin uzunluğu, biyolojik ve zihinsel sağlık, sosyal yeterlilik ve üretkenlik, kişisel kontrol ve hayattan zevk alma başarılı yaşlanmanın göstergeleri olarak kabul edilmektedir. Bu ülkelerde geçmişte, yardıma gereksinim duyan yaşlıların, bakımı ve korunması öncelikli hedef iken, günümüzde yaşlıların ve ailelerin yaşam kalitesinin geliştirilmesi, sağlıklı ve başarılı yaşlanarak toplumsal yaşama daha aktif biçimde katılmaları öncelikli hedef haline gelmiştir. Bu nedenle bu ülkelerde yaşlılara yönelik sosyal politikalar hızla gelişmekte ve bireylerin tercihleri göz önüne alınmaktadır. Yaşam kalitesinin arttırılmasının evrensel ölçütlerini ise uygun barınma koşulları ve donanımlar, yeterli, dengeli ve sağlıklı beslenme, sağlık ve giyim gereksinimlerinin karşılanması, sağlıklı aile ilişkilerinin kurulması, tüketici davranışlarının belirlenmesi, yeterli gelir ve ekonomik kaynakların rasyonel yönetimi oluşturmaktadır.