Türkiye’de sosyal politikanın temel yasal düzenlemeleri içerisinde, 4857 sayılı
İş Kanunu ilk sırada yer almaktadır. İlk olarak 1936 yılında düzenlenen ve en son
şeklini 2003 yılında alan İş Kanunu, çalışma hakkı ve sözleşme hürriyeti yanında
ücreti, kıdem tazminatını, işçinin haklarını, borçlarını ve korunmasını düzenleyen bir kanun olarak en önemli sosyal politika aracıdır. Diğer önemli kanunlar
arasında, Sendikalar, Toplu Sözleşme Grev ve Lokavt ve Sosyal Güvenlik Kurumu Kanunları yanında, temel eğitimi, sağlığı, çevreyi ve yoksullukla mücadeleyi
amaçlayan kanunlar yer almaktadır