Sanayi devrimi öncesi dönemde esnaf ve sanatkârların kendi mensuplarından hastalanan, sakatlanan, işi bozulanların veya ölenlerin ihtiyaçlarını karşılamak üzere lonca teşkilatlanmasının bir parçası olarak oluşturdukları  orta sandıkları (teavün), bir dönem etkin sosyal güvenlik garantisi sağlamışlardır. Üyelerden alınan aidatlarla oluşturulan fon, üyelerin yukarıda belirtilen tehlikelerden biri ile karşılaşması hâlinde sosyal güvenlik ihtiyacını karşılamak üzere verilmektedir. Selçuklu- Osmanlı kültürünün bir ürünü olarak ortaya çıkan vakıflar, zor durumda olanlara yardım amacı ile oluşturulmuşsa“ avarız vakıfları” olarak birer toplu yardımlaşma yöntemi olarak fonksiyon görmektedir.