Şematik ya da kategorik düşünmenin en temel işlevi deneyimi organize etmesidir. Bunun nasıl gerçekleştiğine ilişkin şöyle bir hipotetik süreç ileri sürülmüştür: Yeni gelen uyarıcı bir kategori ile eşleştirilerek, kategorinin ögeleri ile yeni gelen bilgi karşılaştırılır. Eğer bilgi kategori ile iyi eşleşirse kategorinin özellikleri bilgiye (uyarıcıya) dayatılır. Böylece o kategori sayesinde yeni gelen uyarıcının anlamı, organizasyonu ve içsel temsili için gerekli olan bağlam yaratılmış olur. Böyle bir süreçten dolayı bilgi işlemenin büyük bir kısmının veriye değil, teoriye dayalı olduğu iddia edilmektedir. Yani yeni durumları ve yeni karşılaşmaları anlamlandırmada sosyal dünya hakkındaki önceki beklentilerimize, önyargılarımıza ve bilgimize dayanmaktayız. Teoriye dayalı ya da şematik bilgi işlemenin doğasına ilişkin bir özellik, bunun sıklıkla yanlı yargılara yol açıyor olmasıdır. Varolan bilişsel yapılar (şemalar ya da kategoriler) gelen sosyal bilgideki eksik veriyi tamamlayabilir. Yeni gelen bilginin eksik olması belirsiz bir duruma işaret eder. Böyle belirsiz durumlarda uyarıcıdaki (bilgideki) eksikliği tamamlamak için ya şema/kategori uygun bilgiyi araştırmaya yönlendirilir ya da eksik bilgi “en iyi tahmin”le doldurulur.

Doğru cevap D'dir.