Asch’ın “çizgiler deneyi” adı verilen bu deney serisi klasik konformite deneyleri olarak bilinir. Bu laboratuvar deneylerinde Asch basit bir algısal uyarıcı kullanmıştır: Birinin üzerinde tek bir X çizgisinin bulunduğu bir kart ve üzerinde A, B, C çizgilerinin bulunduğu başka bir kart. A, B, C çizgilerinden sadece biri, C çizgisi, diğer karttaki X çizgisiyle çok açık bir biçimde eşit uzunluktadır.  Deneklerden tüm deney serisinde yapmaları istenen görev çok basittir: X çizgisinin A, B, C çizgilerinden hangisine eşit olduğu sorusunu cevaplamak.  Deneklere tek tek bireyler olarak bu soru sorulduğunda, verdikleri toplam  cevapların %98’i doğrudur. Kontrol koşulu hariç diğer tüm deney serisinde katılımcılar cevaplarını bir grup içinde vermişlerdir. Gruplarda sadece bir kişi gerçek denek, geri kalan denekler denek rolü yapan sahte deneklerdir. Gerçek denek soruyu her zaman ya sonuncu ya da sonuncudan bir önceki pozisyonda cevaplar. Sahte denekler daha önce kararlaştırıldığı üzere yanlış cevaplardan birini seçer. Deneyin sonucunda deneklerin  %50’si ise 6 ve daha fazla denemeden sonra grubun (çoğunluğun) yanlış cevabına uyma göstermiştir.

Doğru cevap E seçeneğidir.