Bir kimseye yardım yapılıp yapılmaması, yardımın niçin istendiğine de bağlıdır. Örneğin büyük kentlerde sıkça karşılaşılan dilenciler genellikle “bir ekmek parası ya da açım”, “hastanede yatan bir yakının tedavisi”, “ilaç parası”, “memleketine dönmek için yol parası” gibi nedenlerle para istemektedirler. Bu gerekçelerle para isteyene yardımda bulunma olasılığı, herhalde “elbisem eskidi”, “sağlık kontrolünden geçeceğim”, “evimde buzdolabım yok”, “yıllardır hiç tatil yapamadım” diyenden kat kat yüksek olacaktır. Birinci gruba giren dilencilerin iyi para topladıkları, hatta bankalarda oldukça yüklü hesapları olduğu, zaman zaman gazetelere de yansımaktadır. Yine hastalık nedeniyle yere düşen birisine, sarhoş olduğu için düşene olduğundan daha çok yardım ettikleri saptanmıştır. Bu farklı durumlarda yardım yapılıp yapılmamasını belirleyen; durumu uygunluğuna ilişkin inançlardır. Sosyal algı ünitesinde açıklanan ve insanların hem kendilerinin, hem de başkalarının davranışlarını açıklayan yükleme kuramı da özgeci davranışı açıklamada kullanılabilir. Bu kurama göre insanın başına gelenler onun denetimi dışındaysa, ona yardım etme olasılığı artmaktadır. Birey kendi ihmali, tembelliği vb. nedenlerle mağdur duruma düşmüşse, ona kızgınlık duyulmakta, yardımda isteksiz davranılmaktadır. “Kendi düşen ağlamaz” özdeyişi bu tutumu özetlemektedir. Doğru cevap E'dir.