Ekonomik zenginlik ve gelir artışını temel alan kalkınma stratejilerinin yerine insani kalkınma paradigmasının temel alınmasını öneren yaklaşım, kalkınmanın temel ölçütü olarak insanların değer verdikleri sağlık ve eğitim imkânlarına erişim, yeterli beslenme, uzun yaşam süresi, siyasal katılım ve temsil gibi fırsatlara ulaşmada ne derece özgür olduklarına bakarak kalkınmayı tanımlamaktadır. Bu yaklaşımın temelinde ise Amartya Sen ve Martha Nussbaum’un öncülüğünde geliştirilmiş olan yapabilirlik(ler) yaklaşımı bulunmaktadır.