Bürokrasinin sahip olduğu katı kurallar demokrasiyi tehdit etmektedir. Dahası bürokratik örgütlerin artışı, demokrasinin gerçekleşmesini önleyici bir unsura dönüşmektedir. Siyasal partileri ve sendikaları inceleyen Michels, demokrasinin sadece kağıt üzerinde kaldığını ve uygulamada söz konusu olmadığını iddia etmiştir. Ona göre, örgütler büyüdükçe bürokratikleşmekte ve bürokratikleştikçe de grup üyeleri veya yönetilenler karar alma sürecinden uzaklaşmaktadır. Örgütlerin büyümesi, güçlü liderlere gereksinimleri arttırmaktadır. Bu da lider oligarşisinin önünü açmaktadır. Bir başka deyişle, örgüt tarzı grup ilişkilerinde çok az sayıda insan yönetime egemen olmakta ve toplumun bütünü üzerinde egemenlik kurar hâle gelmektedir. Diğer yandan, modern resmî örgütler yani bürokratik kurumlar sahip oldukları tavizsiz ve standart çalışma prensipleri nedeniyle haklı olarak oldukça ağır eleştiriler almıştır. Weber aslında, bürokrasiyi üretkenliğin bir modeli olarak ele almıştır. Bununla birlikte, bürokrasinin her işi teknik bir rasyonaliteye indirgemesi, insani olaylarda esnekliği yitirmesi ciddi eleştiriler almıştır. Weber’e göre modern resmî örgütleri temsil eden bürokrasi, insanları sürekli olarak dönen bir çarkın içindeki dişliye indirgeyerek bireylerin insanlıktan uzaklaşması, robotlaşması ve yabancılaşmasına neden olmaktadır. Bürokrasinin muhatap olduğu bütün bireylere standart kurallar uygulaması ve bu kuralların esnetilememesi, birçok bireyi mağdur edebilmekte ve zorlamaktadır. Bu yönüyle bürokrasi demokrasiyi zedeleyen özelliklere sahip görünmektedir. İnsanlara böyle standart bir şekilde yaklaşması nedeniyle verimsizlik ve şekilcilik bürokrasinin neredeyse ayrılmaz bir parçası olabilmektedir.