Kimlik kavramı, id (o), idem (aynı/özdeş olan), ident (aynı) ve identitatem (aynılık) kelimelerinden türetilmiştir. Kimlik, ilk olarak 1400-1600 yılları arası Fransızcasında karşımıza çıkmaktadır. Kavramın etimolojik kökenlerine bakıldığında “aynı” ve “aynılık” anlamlarının öne çıktığı söylenebilir. Kimliğin genel sözlüklerde yer alan tanımlarına bakıldığında, tıpkı etimolojik kökeninde olduğu gibi, “aynı” ve “aynılık” anlamlarına gelecek biçimde kullanıldığını görebiliriz. Örneğin, The Oxford English Dictionary’de kimlik için şöyle bir tanım yapılıyor: i) Öz, bileşim, doğa, özellikler veya üzerinde düşünülen belli vasıflar esasında aynı olma niteliği veya keyfiyeti; mutlak veya özsel aynılık, birlik; ii) bir kişinin veya bir şeyin her zaman ve durumda aynılığı; bir kişinin veya şeyin kendi olma şartı ya da gerçekliği; bireysellik, kişilik; kişisel veya bireysel mevcudiyet; iii) hep kendisinin aynısı olan şey. Şimdi bir de Türk Dil Kurumunun Genel Türkçe Sözlüğü’ndeki tanıma bakalım: i) Sosyal bir varlık olarak insana özgü belirti, nitelik ve özelliklerle, birinin belirli bir kimse olmasını sağlayan şartların bütünü; ii) kişinin kim olduğunu tanıtan belge, hüviyet; iii) herhangi bir nesneyi belirlemeye yarayan özelliklerin bütünü. Yukarıdaki tanımlardan hareket ettiğimizde, kimlik kavramının daha çok aynılık, süreklilik, özdeşlik, kişiyi başkalarından ayıran özelliklerinin tümü gibi anlamlara gelecek biçimde kullanıldığını görürüz.