“Kazanan hepsini alır” prensibine dayanan yeni kapitalist düzen geride kalanları başarısızlığa hapseden bir yapıya sahiptir. Başarısızlığı “hayatı anlamlı kılamamak, kendinde değerli bir şey görememek, salt var olmanın ötesinde gerçekten yaşamayı başaramamak” şeklinde değerlendirmek gerekmektedir.