Din olgusuna çağdaş yaklaşımlardan biri de Pace tarafından temsil edilen “iletişim olarak din” yaklaşımıdır. Luhmann’ın sistem teorisinden yola çıkan Pace’ye  göre, peygamberler genellikle sözlü iletişim dilini kullanmışlardır ve bir peygamber öncelikle bir “evet, ama” kişisidir. Yani önce kendinden önceki inanç sistemini kısmen de olsa olumlar, sonra “ama” der belki yeni bir bilgi belki de yeni bir açıklama geliştirir ve önceki inanç sistemini yeniden yorumlar. Böylelikle önceki dinle, önceki semboller sistemi tabakasıyla da ilişki kurar. Sistem teorisinden yola çıkan ve hiçbir şeyin yok olmadığı ilkesini kabul eden Pace’ye göre, peygamberler mesajlarını sunarken aslında sosyal çevrenin gerektirdiği yeni şartlara yanıt ve çözüm getiriyordur.