Postmodernist düşünürler, imajlar, temsiller, günlük şeyler ve simgelere, şiddet ve suç gibi olgulardan daha fazla önem atfederler ve daha ayrıcalıklı bir konum verirler. Örneğin, postmodernler bir taşra marketindeki görsel sembolleri ve temsilleri çalışma nesnesi olarak odağa almayı, kitlesel düzeyde açlık ve savaşlar veya bireysel olarak kötü beslenme ve ağır işkenceye maruz kalma gibi olgulardan daha önemli bulurlar.