Gazete ve televizyon gibi geleneksel medya araçlarında bilgiler ve içerikler tek yönlü bir şekilde merkezden çevreye doğru yani yayıncıdan tüm izleyici kitlesine ulaşmaktadır. Internet ve onunla birlikte gelişen yeni medya araçları ise bilgi toplamak, her türlü mesele hakkında bilgi ve görüşleri yaymak, izlemek, kamuoyu oluşturmak ve kişi ya da gruplarla doğrudan iletişim kurmak, sosyalleşmek vb. yeni iletişim biçimleri açısından benzersiz fırsatlar sunmaktadır. Yeni medyada yayıncı ve izleyici kitle arasındaki roller değişkendir, çok yönlüdür ve çok katmanlıdır. Yeni medyanın geleneksel medyadan farklılıklarını ayrıntılı olarak değerlendiren Lister ve arkadaşları (2009) yeni medyanın etkileşimli, dijital, ağlar hâlinde yayılan, sanal, çok katmanlı, akışkan, mekân ve zaman sınırlılığı olmayan, çok boyutlu ve kullanıcı odaklı (içeriklerin üretilmesinde) bir özellik taşıdığını belirtmektedir. Kişiler arası, gruplararası veya kurumlar arası iletişim artık eskisiyle kıyaslanmayacak kadar hızlı bir şekilde yayılma olanağına kavuşmuştur. Bu yönüyle yeni medyanın, iletişimin tek yönlü, statik, belli bir mekân ve zamanla sınırlı bir şekilde tezahür ettiği gazete ve televizyon gibi geleneksel medya araçlarından belli düzeylerde farklılaştığı ve çeşitli imkânlar ve fırsatlar yarattığı söylenebilir. Daha önemlisi, yeni medya araçlarında kullanıcılar içerikleri istedikleri gibi üretebilmekte ve yayabilmektedir. Kullanıcıların yön verebildiği interaktif uygulamalarıyla Web 2.0 (Youtube, Facebook, Twitter vb.) artık kullanıcıları sanal ortamların geniş dünyasında bilgi, düşünce, propaganda veya görsel materyalleri üreten, yayan, tüketen, alan-satan, çoklu işlevleri gerçekleştirebilen bir kullanıcıya dönüştürmüştür.