Şehnâme yazıcılığı, Fatih devrinde başlamış, II. Bâyezid devrinde devam etmiş ve Kanunî döneminde resmî bir müessese hâline gelmiştir. İlk şehnâmeci Şehdî’dir ama bu tarihçi eser yazmamıştır. II. Bâyezid’in emriyle İdris-i Bitlisî, Heşt Bihişt isimli eseri Farsça kaleme almıştır ve bu eserde ilk sekiz Osmanlı padişahını anlatır. II. Bâyezid’ın emriyle tarih kaleme alan bir diğer tarihçi de İbn Kemal’dir. İbn Kemal’in Türkçe olarak kaleme aldığı Tevârîh-i Âl-i Osmân adlı eseri Osmanlı tarihçiliğinde bir dönüm noktasıdır. İlk resmî şehnâmeci Arifî Fethullah Çelebi’dir ve Şehnâme-i Âl-i Osmân isimli 60 bin beyitlik bir eser yazmıştır. En meşhur Osmanlı şehnâmecisi Seyyid Lokman bin Hüseyin el-Âşurî el-Urmevî’dir ve 27 yıllık şehnâmecilik görevinde Hünernâme, Selim Han-nâme (Şehnâme-i Selim), Şehinşah-nâme, Zübdetü’t-tevârih (Tomar-ı Neseb-nâme-i Hümâyûn), Zafer-nâme gibi birçok eser telif etmiştir. Bir diğer şehnâmeci Talîkîzâde Mehmed Subhî Efendi, şehnâme, şehnâme-i Hümâyûn (Yanık seferi) ve Eğri Seferi şehnâmesi’ni hazırlamıştır. Talîkîzâde’den sonra yerine Hasan Hükmî tayin edilmiştir ancak Hasan Hükmî bir eser ortaya koyamamıştır. Ondan sonra da resmî olarak yeni bir şehnâmeci tayin edilmemiştir.