Prehistorik ve erken tarihi dönemlerdeki arkeolojik kaynaklar çok geniş ve karmaşık bir konudur. Çünkü, o dönemlerden kalan izlerin sayısı ve niteliği çok farklı ve yetersiz olabilir. İnsanların yerleştikleri yerlerin yakın ve uzak bölgelerini avcılık, toplayıcılık, balıkçılık, tarım, hayvancılık ve pastoralizm (konar-göçerlik)
için kullanmalarından ziyade, nasıl kullandıklarını belgeleyen kaynaklar ön plana geçebilir. Bunları ise kısaca şöyle sıralamak mümkündür: Hayvan ve insan kalıntıları, dini gömü alanları, ekonomik faaliyetler veya dini törenlere ait olan taşlar, toprak yığınları, araç ve gereçler, ekilmiş bitki kalıntıları, orijinal şekillerinde korunan ya da polen analizleri ile belirlenebilen yabani otlar vb. eski çağlardaki insan yerleşmeleri ve çevresinin genişliği, içindekiler ve genel durumu hem bireysel hem de toplumsal olarak ya arkeolojik kazılar aracılığıyla doğrudan ya da analizler, gruplandırmalar veya diğer bazı dolaylı metotlarla araştırılarak ortaya konulabilir.