Yaşlılığı değerlendiren geleneksel yaklaşım, bedensel ve zihinsel kayıplar üzerinden hareket eder.

1950 yıllarda kabul edilen bu görüş günümüzde önemini yitirmiştir. Yaşlanma sürecinde ortaya çıkan

bedensel ve zihinsel kayıplar kişiden kişiye farklılıklar gösterir. Yaşlılığı bu yönde ele alma yaklaşımı

sonunda toplumda yaşlıların dışlanmasına yol açacaktır. Bu geleneksel görüşe karşılık günümüzdeki

yaklaşım, yaşlılık sorunlarının çözümünde yaşlının bağımsız yaşamasının önkabulü ile mümkün

olacağı düşünülmektedir. Bu yaklaşımın temel hedefi, yaşlıları kendi ayakları üzerinde durabilen,

yaşamlarını kendi beklenti ve ihtiyaçlarına göre ayarlayabilen bireyler olmalarını sağlamaktır. Doğru cevap C’dir.