Sağlıklı yaşlanmanın sağlanması ve sürdürülebilmesi için, tüm yaşam alanlarının tasarımı yaşlıların gereksinimleri göz önünde bulundurularak yapılmalıdır. Bu anlamda kent tasarımı yapılırken, dış mekânlar ve yapılar uygun tasarlanmalıdır. Temiz bir çevre sağlanmalıdır (Çamur ve Acar-Vaizoğlu, 2012). Bunlar için yapılması gerekenler: Rahatsız edici gürültü ve koku önlenmeli, yeşil alanlar, dinlenme alanları ve ulaşı- labilir yerde yeterli sayıda tuvalet olmalıdır. Kaldırımlar yaşlıların rahatlıkla hareket etmesini sağlayacak biçimde yapılmalı, dar, engebeli, bozulmuş, kenarları yüksek olmamalı; düz, alçak, kaymayan özellikte, tekerlekli sandalye geçişine, yürüme ve bisiklet sürmeye uygun olmalıdır. Bina tasarımında asansör, yürüyen merdiven ve yüzeyler kaygan olmamalıdır. Ulaşımla ilgili düzenlemeler yapılmalıdır. Toplu taşıma araçları yaşlıların rahatlıkla kullanabilecekleri biçimde tasarlanmalıdır. Yaşlıların barınma yerlerinde temel gereksinimler karşılayacak elektrik, su ve ısınma sağlanmalıdır. Evler yaşlının yalnız başına rahat hareket etmesini sağlayacak, ev içi kaza riskini en aza indirecek biçimde tasarlanmalıdır. Yaşlıların evleri kendilerini güvende hissetmeleri için yakınları veya arkadaşlarına, alışveriş yerlerine, sağlık kuruluşlarına, parklar vb. yerlere yakın olmalıdır. Sosyal çevre açısından, yaşlıların bir araya gelebilecekleri, sosyal paylaşım ortamları yaratılmalı ve üretkenliği sağlayacak uğraşılar yönlendirilmelidir. Madde I, II ve IV yaşlılara uygun çevrenin oluşturulmasıyla ilgili sıralanan bu özelliklerdendir. Ancak III. madde 2002 yılında Sağlık Bakanlığı tarafından “Herkese Sağlık-Türkiye’nin Hedef ve Stratejileri’nde belirlenen hedef 7’dir. Bu hedefin ilişkili olduğu temel alan çevreden ziyade aktif yaşlanmadır.