Hastalıkların verimler üzerindeki etkileri oldukça değişkendir. Örneğin süt ineklerinde, hastalıkların yaklaşık %40’ı önemsiz düzeyde kayıplar meydana getirirken, %30’u orta düzeyde (150-250 kg) diğer %30’u ise yüksek düzeyde (950- 1050 kg) süt verimi kayıplarına neden olmaktadır. Süt ineklerinde hastalıkların meydana getirdikleri kayıpları laktasyon eğrisine (şekil 1.2) bakarak saptayabilmek mümkün olabilir. Bu durum, özellikle süt veriminin en yüksek olduğu erken laktasyon da daha çarpıcı olarak görülebilir. Örneğin, laktasyonun erken dönemlerinde karşılaşılacak plasentanın atılamaması ya da ketosis olgusu süt veriminde %6 ile 7 arasında değişen kayıplar’a sebep olur (Rowlands ve Lucey, 1986). Ketosis olgusunun laktasyonun daha ileri dönemlerinde görülmesi halinde süt veriminde yaşanacak kayıplar daha yavaş ilerler ve bu kayıplar laktasyon eğrisinde dikkat çekici değişiklikler meydana getiremeyebilir. Çünkü yetersiz besleme, uygun olmayan bakım ve idare, kuru dönem bakım ve besleme koşullarının yetersizliği ya da doğum sonrası görülen başka hastalıklar da süt veriminde hafif düşüşler meydana getirebilir.
Oldukça ciddi bir güç doğum olgusunun sadece süt veriminde (tüm laktasyon
boyunca) meydana getireceği kayıp ise yaklaşık 704 kg dır. Ayrıca kayıplar sadece süt veriminde değil aynı zamanda yağ verimlerinde de yaşanır (Dematawewa
ve Berger, 1997). Laktasyon eğrisinin, pik verimi sonrasındaki eğimi, pik veriminin ne kadar devam ettirilebildiğini gösterir ki buna persistens denir. Diğer bir ifade ile persistens iki zaman dilimi arasındaki süre de (bu aralık genellikle 1 aydır) elde edilen süt verimleri arasındaki oranın % olarak ifadesidir.